اتاقک گلی ساخته‌ی محمد عسگری شرافتمدانه‌ترین غیرتِ ایرانی را به نمایش گذاشته. فیلمی که در جمیعِ جهات اُنتولوژیِ ایرانی را در برابرِ تجاوز و خیانت به تصویر می‌کشد. سکانسِ پایانیِ فیلم من را به یادِ «ارتفاع پست» حاتمی‌کیا، انداخت. آناهیتا افشار، خزال، دستِ کودکِ تازه متولد شده‌ای را می‌فشارد که شاهو، ...
اف1: فرمول یک به کارگردانی جوزف کوشینسکی میراثی از سینمای کلاسیک در خود دارد که جریانِ تعلیق به شکل نظرهای دراماتیک را بخوبی رعایت کرده. قبل از اینکه به خودِ فیلم بپردازم باید این نکته را مورد مداقه قرار دهم که چرا شبکه‌ی من و تو خبری مبنی بر جذب جاسوس توسط MI6 را منتشر کرده و مخاطبانش را راهنمایی م ...
نقلی و مادربزرگ با نوشته و کارگردانیِ کیمیا کیمیایی‌پور که تا 9 مهرماه در سالن حوزه هنری واقع در آمادگاه اصفهان به روی صحنه است، گُفتمانی کودکانه در دلِ قصّه‌ای است که شاید آن را بارها از بدوِ تولد شنید باشیم امّا فراموش‌مان شده تا چه اندازه می‌تواند فلسفی باشد. تفاوتِ یک نمایشِ کودکانه با نمایشی ک ...
گوزن‌های اتوبان به کارگردانیِ ابوالفضل صفاری فیلمی جاه‌طلبانه و دارای تاریخ مصرف است که در سینمای ایران جایی برای دیده شدن نخواهد یافت. فیلمْ در مواجهه‌ی ابتدایی تماشاگرِ فیلم‌بین را به یادِ فیلمِ مهمِ کیمیایی «گوزن‌ها» می‌اندازد امّا باید اِعتراف کرد که «گوزن‌های اتوبان» مهندسیِ معکوسی جاهلانه از ف ...
آنجا همان ساعت به کارگردانی سیروس الوند یک فیلمِ بدِ ایرانی است که مفاهیمِ کلیشه‌ای و غیرِ قابلِ چشم‌پوشی دارد. فیلم‌سازی که ادعای‌اش کمرِ فیل را خَم می‌کند و مشخص است این فیلم را برای ماهور الوند ساخته، نباید اَلکی گُنده شود. آقای الوند این ویدئوکلیپی که ساختی چه ربطی به ایران و ایرانی دارد؟. زنِ م ...
مرد عینکی ساخته‌ی کریم امینی از بی‌مزّه‌ترین آثارِ سینمای ایران است. سینمایی که ژانرِ کمدی در آن باید متعالی کننده‌ی احساسات و نقدِ اجتماعی باشد اکنون به کارخانه‌ی پولسازی برای عامریان فیلم و دار و دسته‌اش تبدیل شده. از آن بدتر من نمی‌دانم گَنگِ این دار و دسته چقدر بالا است که در تبلیغاتِ قبل از فیل ...
تَرَک عمیق به نویسندگی و کارگردانیِ آرمان زرین‌کوب از میل به شناخت انسان در تنهاییِ درونی و بیرونی‌اش یک همولوژیِ چندبُعدی ساخته که می‌توان فیلم را همان‌گونه که نامِ قبلی‌اش «والس سه‌نفره» بوده تعبیرِ وارونه‌ای از جنسِ سریال‌های جیرانی کرد. اولین مواجهه‌ام با «تَرَک عمیق»، یادآوریِ «پدر» ساخته‌ی زلر ...
محکومِ سیامک مردانه نه. یک سریالِ آبگوشتی که به زورِ حساسیت در کشفِ قاتل و زورآزماییِ وکیل و قاضی به‌خوردِ بیننده داده می‌شود. من اخیراً مصاحبه‌ای دیدم از علی اوجی که در آن می‌گُفت فیلم‌هایی را که قبلاً مردم آتش می‌زدند و از پرده می‌کشیدند پایین، حالا به‌وفور در دسترس است و از صدا و سیما هم پخش می‌ش ...
ستاره‌های روی زمین به کارگردانی آر.اس پراسانا آکسانی است بر نسخه‌ی ابتدایی خود که توسط عامر خان کارگردانی شد. فیلم تابوتی از ماجراهای غیرِارادی را در خود دارد که فرصتِ تفکر به پرسوناژِ خود نمی‌دهد و او به یک باره وسط ماجرایی دوست‌داشتنی می‌اُفتد. سینمای هند بخشِ دوست‌داشتنی‌اش را مدیونِ عامر خان و ر ...
ناتور دشت به کارگردانی سید محمدرضا خردمندان قهوه‌ی تلخی است که از روی آشِ نَپُخته‌ی سینمای ایران که با هیچ شکری پایین نمی‌رود. این فیلم نمادِ گُسَستِ جامعه با هنرمند شده که با بهانه تراشیدن‌ها در ابتدای خود مانندِ آن که: بر اساس یک داستان واقعی است، می‌خواهد گُفتمانی غیرِواقعی را لاپوشانی کند. اعترا ...