تولد دوباره‌ی دنیای ژوراسیک به کارگردانیِ گرت ادواردز اثری لاینحل از مجموعه آثارِ سینمایی «پارک ژوراسیک» است که در جمیعِ جهات کلیشه‌صفت و الگوریتم ناپذیر خواهد بود. حضورِ جوهانسون در این فیلم یک دغدغه‌ی گیشه‌ای را بیاد می‌آورد: هنرِ سرگرمی یکی از صنایعِ مُحرِّکِ هالیوود است. مارکی دوساد به عنوانِ یک ...
شغال بهرنگ توفیقی نهایتِ ذاتِ فرهنگ گُسیختگی در جامعه‌ی نمایشِ خانگی است که ترویجِ افسردگی، بی‌بندوباری، سیاست‌زدگی و واپس‌گرایی در آن زبانزد شده. گویی نافِ نمایش‌خانگی را یک اُپوزیسیون بُریده. داستان‌هایی پُر شده با مشروباتِ الکلی، موادِ مخدر، ثروتِ ناشناخته، پوکر، تجاوز به عُنف روابطی که به ازدواج ...
آخرین صحنه از یاور به کارگردانیِ امیرحسین بکرانی تکاپویی برای روانِ از دست رفته‌ی بعد از وابستگی است که در حالاتی از شیزوفرنیِ ناشناخته‌ی روانی و خاطراتِ غیرِ ارادیِ بعد از آن نوستالژی می‌سازد. سیستمِ تعریف داستان در این نمایش را دوست داشتم. بازیِ بدنْ همراه با مکانیزمِ میمیک صورت و احساساتِ احتکار ...
کوکتل مولوتوف به کارگردانیِ حسین دوماری ناشیانه‌ترین و بدترین ساخته‌ی سینمای ایران از فرهنگِ قبل از انقلاب و وضعِ زیسته در آن است. شخصیتِ پژمان جمشیدی، محجوب، در فیلم نمادِ مبارزه‌ی ضدِّ انقلابی از جنسِ اُپوزیسیون تأویل می‌شود. ما انقلاب کردیم و تسبیح به دست حرف زدیم تا وکیلی دکتری چیزی صدایمان کنند ...
از یاد رفته ساخته‌ی برزو نیک‌نژاد حاصلِ فراموشیِ دسته‌ای از جامعه است که نیازی به پراکندگی فرهنگی ندارد و اساساً قاطبه‌ی قدرتمندی هستند. این محصول بتدریج در حالِ ترویجِ فروپاشیِ نِسبی خواهد شد و اکثراً بانیِ تهاجم در نسل‌ها می‌شود. برزو نیک‌نژاد کارنامه‌ی پذیرفته شده‌ای در تلویزیون دارد. این کارگرد ...
لیلو و استیچ به کارگردانیِ دین فلیشر کمپ مجرمانه از کلیشه‌هایی استفاده می‌کند که متعلقِ به سینما نیست و از ریشه در بازی‌های رایانه‌ای و کمیک تعریف می‌شود. وجودِ این نکته که کمیک تا چه اندازه می‌تواند سایق‌های سینمایی داشته باشد را طی یک یادداشت دیگر توضیح خواهم داد؛ در این یادداشت مشخصاً با مجموعه‌ا ...
زن و بچه ساخته‌ی سعید روستایی حاصلِ یک لج و لجبازیِ کودکانه با شرایط است و قطعاً مدیومِ سینما جای این بچه‌بازی‌ها نیست. سینما باید شخصیت بسازد و شخصیت داشته باشد. من نمی‌توانم در پیمان معادی لایه‌هایی از یک پرسوناژِ آب‌زیرکاه را ببینم که از آمبولانسِ خصوصی‌اش به عنوان گرم‌خانه و اجاره دادن آن به دیگ ...
طرح فنیقی ساخته‌ی وس اندرسون عُریان‌گریِ طرحی دمِ دستی برای بروزِ هنر در مجله‌ای فمینیسمی است. این طرح در ابعادِ مکانیکی ساختاری همراه با امضای کارگردان در پاورقیِ خود دارد و در ادامهْ داستان مُنحنیِ جذابی بر روندِ دیکته شده‌ی مولف ایجاد کرده. روندی که حتماً این فیلم را از دیگر آثارِ اندرسون جدا می ...
محمدرضا بزرگ‌زاد ارباب نامی در تئاتر اصفهان است که واقعاً نیاز به تعریف من یا هر فردِ دیگری ندارد و این منِ نوعی هستم که دوست دارد در کنار نامِ این آدم خوانده شود. جدای از مباحثِ فنیِ تئاتری و هنری، اخلاق و شعورِ انسانیِ او به کرامتِ هنرمند بودن‌اش افزوده، چرا که فکر می‌کنم طبق گفته‌ی بزرگ‌زاد شناخت ...
کارناوال به کاگردانیِ رامبد جوان شکلی از همزیستیِ رسانه‌ای در زبانِ یک شوِ تلویزیونی در قالبِ شبکه نمایشِ خانگی با رسانه‌های معاند است. این شمایل تلفیقی از نقدِ بر وضعیت با ساختِ وضعیت‌هایی مشابه و نقضِ عُرفِ جامعه به بهانه‌ی تایید و آکسان‌گذاری بر اُنتولوژیِ غرب، را در خود دارد. اجرای علی اوجی و آن ...