آنمونی ساخته رونان دی-لوئیس یک فیلمِ خواب‌آور از جهانی است که پُر از انتظار و کِشِش به سوی دَنیل شده. سینمایی که ادعای هُنَری بودن دارد در حالی که نه داستان‌اش و نه دوربین‌اش چُنین است. دقیقاً تا 20 دقیقه‌ی ابتدایی ما هیچی از فیلم نمی‌فهمیم بعد که آن دختر با صلیبِ بر گردن‌اش مانند «جن گیر» ویلیام فر ...
غریزه سیاوش اسعدی را اصلاً دوست نداشتم. فیلمی که نه مترِ مشخصی برای اندازه‌گیریِ عشق و احساساتْ در دست دارد و نه بلد است به اندازه‌ی کیمیایی، قیصری مردانه بسازد. بازیِ امین حیایی فقط تیپ سازی است و به کاراکتر و شخصیت نزدیک هم نمی‌شود. این بازی توسط استایل‌سازی و چهره‌پردازی به تیپ تبدیل شده و حیایی ...
بامداد خمار نرگس آبیار روایتی زن‌سالارانه از عشق است که قبل از سلطه‌گریِ رُمانِ اقتباس شده در فیلم‌نامه به شخصه من را به یادِ «آبی‌تر از عشق» نوشته‌ی شهرزاد فخر، می‌اندازد. داستان در فیلم‌نامه‌ی این محصول نه هنری است و نه سینمایی. ما جهانِ فرضیِ ادبیات را نمی‌توانیم در جهانِ منطقیِ سینما تصور کنیم. ...
مُچ‌گیری به کارگردانیِ دارن آرونوفسکی تا به امروز به باورِ من بهترین ساخته‌ی او است. فیلمی که ادعای فلسفه ندارد و برای سینما قصّه‌گویی می‌کند. گرچه ناخودآگاه به سمتِ گای ریچی و اندامِ سینمایی او کِشِش پیدا کرده امّا این «قاپ زنی» شکلی از واقعیتِ اِنکارناپذیرِ سینمای گنگستری در آمریکا است. با آن‌که ت ...
کج پیله به کارگردانیِ هاتف علیمردانی پروازی است در آغوشِ کرم‌های شب‌تابِ خاموش که شعری با زبانِ بونوئل‌ای، لوئیس بونوئل کارگردان و فیلم‌سازِ اسپانیایی، و همراهیِ انتزاعیْ از جنس «مسخره‌باز» همایون غنی‌زاده، را یادآوری می‌کند. النازِ شاکردوست مهارت بالایی از هنرِ بازیگریِ خود را به نمایش می‌گذارد. هم ...
مجنون به کارگردانیِ مهدی شامحمدی تصویرِ سینمایی از یک جَنگِ ملّی ندارد بلکه تصوری بر شناختِ ناشناخته‌های جنگ‌زده. آنچه در این فیلم مهم است نمایشِ برتریِ فکریِ ایرانیان همواره بر دشمنان بوده. وقتی فرمانده می‌داند با این تعدادِ کمِ نیرو نمی‌تواند جلوی انبوهی از توپ و تانکِ دشمن را بگیرد از طبیعت کمک گ ...
جزایر قناری به کارگردانی عادل معصومیان و نوشته حسین مهکام سینمایی از جنسِ پایین بدنه‌ی ایران است که دستِ فیلم‌فارسی‌های قبل از انقلاب را از پُشت بسته. منْ که ادعا می‌کنیم خیلی فیلم‌بازم و هر فیلمی را تا انتها باید ببینم و بعد درباره‌اش نظرم را بگویم نتوانستم این به اصطلاح فیلم را تا پایان تحمل کنم. ...
آدم فروش با نامِ سابق تابستان همان سال به کارگردانی محمود کلاری فیلمِ عجیب و خوبی است. در این آشفته‌بازار سینمای ایران که عامریان فیلم و کریم امینی مانور می‌دهند، این فیلم یک غنیمتِ جنگی محسوب می‌شود. قبل از پرداختن به خودِ فیلم باید این توضیح را بدهم که یکی از وکیل‌ها در فضای مجازی نظری داده بود را ...
لاک پشت با نویسندگی و کارگردانی بهمن کامیار تلفیقی از حسِّ خوبِ دوست داشتن و حسِّ بدِ ساتع شده از آن است. در این تلفیق ما ترسِ از دست دادن را داریم. این ترسْ در جمیعِ جهات ویژگی‌های اُسطوره‌ای از خود می‌سازد. از ابوالهول که نیم تنه‌ی پایین‌اش یک شیر و نیم‌تنه‌ی بالایی‌اش یک زن بوده و در روبه‌رو شدن ...
رک با اجرای مجید واشقانی جوکِ لوسِ یک نمایشِ سرگرم کننده است که همواره با تلفیقی از حقیقت یا جرأت مخاطب خود را درگیرِ یک رئالیتی‌شو کرده. من با این برنامه به عنوانِ یک منتقدِ دنبال کننده‌ی آثار مختلفِ رسانه‌ای مسئله‌ای ندارم. مسئله‌ی اصلیِ من با شیوه‌ی اجرایی و برخوردی در این نمایش است. خُب این شیوه ...