موروماچی بورای ساخته‌ی یو آیری نه سینمای ژاپن بلکه هالیوود در عرصه‌ی عیان شده‌ی آسیا است. فیلمْ با موسیقیِ متنِ وسترنی خود آب و تابی قَلیل و مفتضحانه بر کلیشه‌هایی شرقی اِعمال کرده که تالی‌فاسدهایی ناخودآگاه به دنبال داشته باشد. این کلیشه‌ها پیشتر ساخته کوروساوا: «هفت سامورایی»، اوزو: «داستان توکیو» ...
تولد دوباره‌ی دنیای ژوراسیک به کارگردانیِ گرت ادواردز اثری لاینحل از مجموعه آثارِ سینمایی «پارک ژوراسیک» است که در جمیعِ جهات کلیشه‌صفت و الگوریتم ناپذیر خواهد بود. حضورِ جوهانسون در این فیلم یک دغدغه‌ی گیشه‌ای را بیاد می‌آورد: هنرِ سرگرمی یکی از صنایعِ مُحرِّکِ هالیوود است. مارکی دوساد به عنوانِ یک ...
سریال کره ای پری و کیون وو یا دلباخته و معشوقه ش Head over Heels راجبه پسری به اسم کیون وو عه که از بچگی نحس بوده ، خانواده ش اونو بیرون انداختن و اون با مادربزرگش زندگی میکنه ، مادربزرگ از بچگی اینو پیش هر جادوگری برده تا نحسیش برطرف شه ولی نشده . اون برای اخرین بار پیش یه جادوگر؟ شمن ، میره که ...
واقعا واقعا واقعا سریال متفاوتی بود . نه از نظر داستان و رومنس و اینا . داستانش یخورده درهم و بی مقدمه شروع شد و اونچنان چشمگیر نبود . ولی از لحاظ فیلمبرداری ، اهنگا ، پوشش و ارایش و درکل استایل بازیگرا واقعا متفاوت از سریالای دیگه ژاپنی بود . تاکرو ساتو واقعا ترکونده . تاکرو ساتو گفته ، با توجه به ...
شغال بهرنگ توفیقی نهایتِ ذاتِ فرهنگ گُسیختگی در جامعه‌ی نمایشِ خانگی است که ترویجِ افسردگی، بی‌بندوباری، سیاست‌زدگی و واپس‌گرایی در آن زبانزد شده. گویی نافِ نمایش‌خانگی را یک اُپوزیسیون بُریده. داستان‌هایی پُر شده با مشروباتِ الکلی، موادِ مخدر، ثروتِ ناشناخته، پوکر، تجاوز به عُنف روابطی که به ازدواج ...
سریال کره ای فراتر از شیطان یا هیولا 괴물 رو برای سومین بار نگاه کردم . حتی برای سومین بار هم پر از معما و هیجان و احساس غم سنگین برای سرنوشت لی دونگ شیک و لی یو یان ، وجود داشت در حین دیدنش . واقعا هر قسمتش میگفتم عجب سریالیه . عجب سریالی ساختن . مثلش خیلی کم پیدا میشه . این سری تحلیل و داستان سری ...
آخرین صحنه از یاور به کارگردانیِ امیرحسین بکرانی تکاپویی برای روانِ از دست رفته‌ی بعد از وابستگی است که در حالاتی از شیزوفرنیِ ناشناخته‌ی روانی و خاطراتِ غیرِ ارادیِ بعد از آن نوستالژی می‌سازد. سیستمِ تعریف داستان در این نمایش را دوست داشتم. بازیِ بدنْ همراه با مکانیزمِ میمیک صورت و احساساتِ احتکار ...
کوکتل مولوتوف به کارگردانیِ حسین دوماری ناشیانه‌ترین و بدترین ساخته‌ی سینمای ایران از فرهنگِ قبل از انقلاب و وضعِ زیسته در آن است. شخصیتِ پژمان جمشیدی، محجوب، در فیلم نمادِ مبارزه‌ی ضدِّ انقلابی از جنسِ اُپوزیسیون تأویل می‌شود. ما انقلاب کردیم و تسبیح به دست حرف زدیم تا وکیلی دکتری چیزی صدایمان کنند ...
از یاد رفته ساخته‌ی برزو نیک‌نژاد حاصلِ فراموشیِ دسته‌ای از جامعه است که نیازی به پراکندگی فرهنگی ندارد و اساساً قاطبه‌ی قدرتمندی هستند. این محصول بتدریج در حالِ ترویجِ فروپاشیِ نِسبی خواهد شد و اکثراً بانیِ تهاجم در نسل‌ها می‌شود. برزو نیک‌نژاد کارنامه‌ی پذیرفته شده‌ای در تلویزیون دارد. این کارگرد ...
لیلو و استیچ به کارگردانیِ دین فلیشر کمپ مجرمانه از کلیشه‌هایی استفاده می‌کند که متعلقِ به سینما نیست و از ریشه در بازی‌های رایانه‌ای و کمیک تعریف می‌شود. وجودِ این نکته که کمیک تا چه اندازه می‌تواند سایق‌های سینمایی داشته باشد را طی یک یادداشت دیگر توضیح خواهم داد؛ در این یادداشت مشخصاً با مجموعه‌ا ...